بررسی کارایی چند ماده‌ی جلب کننده برای کنترل مگس میوه ی عناب در خراسان جنوبی

نوع مقاله : مقاله علمی ترویجی

نویسندگان

1 عضو هیات علمی بخش تحقیقات گیاه‌پزشکی، مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی خراسان جنوبی، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی،

2 عضو هیات علمی بخش تحقیقات گیاه‌پزشکی، مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی خراسان جنوبی، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی

3 محقق بخش تحقیقات گیاه‌پزشکی، مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی خراسان جنوبی، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی،

4 بخش تحقیقات حشره شناسی، موسسه تحقیقات گیاه پزشکی کشور، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج

5 استادیار پژوهش بخش تحقیقات حشره شناسی، موسسه تحقیقات گیاه پزشکی کشور، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج

چکیده

مگس میوه­ی عناب مهم­ترین آفت عناب در ایران و سایر مناطق کشت عناب است. استان خراسان جنوبی بیشترین سطح زیر کشت و تولید عناب را در کشور دارد. در حال حاضرکنترل این آفت در باغ­های عناب، غالبا با سموم شیمیایی آفت­کش انجام می­شود. با توجه به اینکه این حشره نیز مانند سایر مگس­های میوه به ترکیباتی جلب می­شود، در راستای کاهش مصرف و اثرات سوء زیست­محیطی سموم، بررسی کارایی ترکیبات جلب­کننده اهمیت ویژه­ای پیدا می­کند. بر این اساس، طی سال­های 1391 و 1392 کارایی هفت ماده­ی جلب کننده­ی رایج شامل پروتئین هیدرولیز شده، متیل او‍ژینول، ملاس چغندرقند، کیولور، بی­کربنات آمونیم، تری­مدلور و شاهد (تله بدون جلب کننده) در باغ­های عناب شهرستان بیرجند (ایستگاه تحقیقات کشاورزی محمدیه) بررسی شد. نتایج نشان داد که تیمارهای بی­کربنات آمونیم و پروتئین هیدرولیز شده به ترتیب دارای بیشترین جلب­کنندگی بود. کیولور و متیل­اوژینول به همراه تیمار شاهد از کمترین جلب­کنندگی برای مگس عناب برخوردار بودند. ترکیبات بی­کربنات آمونیم، پروتئین هیدرولیزات از  جلب­کنندگی مطلوبی  برای مگس میوه عناب برخوردار بوده، اما اختصاصی عمل نمی­کنند. بنابراین توصیه می­شود با توجه به شکار همزمان حشرات مفید توسط ترکیبات جلب­کننده­ی مگس میوه­ی عناب تحقیقات تکمیلی در مورد اختصاصی­کردن ترکیبات جلب­کننده­ی عمومی انجام شود.

کلیدواژه‌ها